ഭീമന്‍ അവിയല്‍ ഉണ്ടാക്കിയ കഥ

(2011 സെപ്റ്റംബര്‍ ലക്കം "ബഫല്ലോ സോൾജ്യര്‍ "ൽ ഈ കഥ ചേർത്തിട്ടുണ്ട്)

          വീണ്ടുമൊരോണക്കാലം വരവായി. എന്റെ ഓണസ്മൃതികളില്‍ ആദ്യമെത്തുന്നത്  ഓണസദ്യയാകും. തളിര്‍നാക്കിലയില്‍ നിറയുന്ന കറിക്കൂട്ടങ്ങളും പുത്തരി ചോറും പ്രഥമനുമൊക്കെ ചേര്‍ന്ന് ഓര്‍മ്മയിലെ ഓണസദ്യ എന്നിലൊരു അനുഭവമായി നിറയുന്നു.. വിഭവങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ അവിയലിനെ അതിന്റെ രുചിയും നിര്‍മ്മാണവിദ്യയിലെ വ്യത്യസ്തതയും കൊണ്ട് എനിക്കേറ്റം പ്രിയമുള്ളതാക്കുന്നു.. അവിയലിന്റെ ഉത്ഭവത്തെ കുറിച്ച് രസകരമായൊരു ഐതിഹ്യമുണ്ട്. താവഴിയില്‍ വാമൊഴിയായ്‌ പകര്‍ന്നു കിട്ടിയൊരു മുത്തശ്ശി കഥയാണിത്. അതില്‍ പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും ആവശ്യാനാവശ്യവര്‍ണ്ണനകള്‍ സമം ചേര്‍ത്ത് മനോഗതം പോലെ ഞാന്‍ വിളമ്പുന്നു. കഥ നടക്കുന്നത് ഒരു യുഗം മുന്‍പ് മഹാഭാരതകഥ കാലഘട്ടത്തിലാണ്. കൃഷണദ്വൈപായനന്‍ ഇതിഹാസപുസ്തകത്തില്‍ അക്കാലത്തെ മനോഹരമായി വര്‍ണിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. അതിലൊരു സന്ദര്‍ഭവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് അവിയലിന്റെ സൃഷ്ടികഥ നിലനില്‍ക്കുന്നത്. ഭീമന്‍ അവിയല്‍ ഉണ്ടാക്കിയ കഥ ലളിതമായിങ്ങനെ വിവരിക്കാം.

          ഹരിയാനയ്ക്കടുത്തൊരു ഗ്രാമത്തില്‍ ചേട്ടാനുജന്‍ മക്കളായ രണ്ടു കുടുംബമുണ്ടായിരുന്നു; കൗരവരും പാണ്ഡവരും. സ്വത്തു തര്‍ക്കത്തിന്റെയും ഭാഗംവെയ്പ്പിന്റെയും പേരില്‍ ഇവര്‍ സദാതല്ലുകൂട്ടമായിരുന്നു. കാരണവന്മാരുടെ സന്ദര്‍ഭവശാലുള്ള ഇടപെടലുകള്‍ക്കൊണ്ട് മുട്ടുശാന്തിയുടെ മുട്ടാപോക്കുമായി മുറുമുറുപ്പോടെയവര്‍ ഹസ്തിനപുരിയിലും ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തിലുമായി താമസിച്ചു പോന്നു. അങ്ങനെയിരിക്കെ കൗരവന്മാരില്‍ മുതിര്‍ന്നവനായ ദുര്യോധനന്‍ അമ്മാവനായ ശകുനിയെയും കൂട്ടി ഒരു ചൂതാട്ടമത്സരം നടത്തി. പാണ്ഡവന്മാരതില്‍ പങ്കെടുക്കുകയും അമ്പേ പരാജയപ്പെടുകയും ചെയ്തു. നാടും വീടുമെല്ലാം പണയപ്പെടുത്തി കളിച്ചു തുലഞ്ഞു. ഒടുവില്‍ കയ്യില്‍ ഒന്നുമില്ലാതെ വന്നപ്പോള്‍ പാണ്ഡവന്മാരോടു നാടുവിട്ടോളാന്‍ കല്‍പ്പിച്ചൂ; കൗരവയുവരാജാവ്. പന്ത്രണ്ടു വര്‍ഷം വനവാസവും പിന്നൊരു വര്‍ഷത്തെ അജ്ഞാതതവാസവും വിധിച്ചു. അജ്ഞാതവാസത്തില്‍ കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടാല്‍ വ്യവസ്ഥകള്‍ പിന്നെയും ആവര്‍ത്തിക്കുമെന്നൊരു താക്കീതും ഉണ്ടായിരുന്നു.

          വ്യവസ്ഥയുടെ ആദ്യഘട്ടം വിജയകരമായി പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ശേഷം അജ്ഞാതവാസത്തിനായി പാണ്ഡവര്‍ അഞ്ചു പേരും അവരുടെ പത്നി ദ്രൗപദിയും വിരാടരാജ്യത്ത് അഭയം തേടി. വേഷപ്രശ്ചന്നരായി വ്യാജപ്പേരിലായിരുന്നു പാണ്ഡവരവിടെ താമസിച്ചത്. കുങ്കനായി യുധിഷ്ഠിരന്‍, വല്ലവനായി ഭീമന്‍, ശാപത്തിന്റെ മേലാപ്പ് എടുത്തണിഞ്ഞു അര്‍ജ്ജുനന്‍ ബ്രഹന്നളയെന്ന പെണ്‍വേഷം കെട്ടി. നകുലനും സഹദേവനും യഥാക്രമം ഗ്രന്ഥികനും, അരിഷ്ടനേമിയുമായി. ദ്രൗപദി മാലിനിയുമായി. ഓരോരുത്തരും വിരാടരാജകൊട്ടാരത്തില്‍ വിവിധജോലിക്കള്‍ക്കായി നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ വല്ലവനെന്ന ഭീമന്‍ അവിടത്തെ കലവറക്കാരനായി. ഗദായുദ്ധവും ഗുസ്തിയുമല്ലാതെ ഭീമനുണ്ടോ പാചകം വല്ലതുമറിയുന്നു. അങ്ങനെ വിഷണ്ണനായി ഭീമനിരിക്കെ പോംവഴിക്കായി അക്കാലത്തെ അതിനായകനും അമ്മാവന്റെ മകനുമായ സാക്ഷാല്‍ ശ്രീകൃഷ്ണനെ വിളിച്ചു നോക്കി. അദ്ദേഹം ദ്വാരകാപുരിയില്‍ രാജ്യകാര്യങ്ങളുമായി തിരക്കിലായിരുന്നതിനാല്‍ തക്ക സമയത്തെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.

          ഒടുവില്‍ , വരുന്നത് വരട്ടേയെന്നും മനസ്സിലുറച്ചു ഭീമന്‍ കയ്യില്‍ കിട്ടിയ ചേന, കായ, പടവലങ്ങാതി പച്ചക്കറികള്‍ പലകമേല്‍ നിരത്തിവെച്ച് കരവാളെടുത്തു വര്‍ദ്ധിതവീര്യത്തോടെ അച്ചാലും മുച്ചാലും വെട്ടിനുറുക്കി, അവയത്രയും വലിയോരു ചെമ്പുവാര്‍പ്പിലിട്ടു അല്പം വെള്ളവുമൊഴിച്ചു വേവിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. മൂടിയിട്ട വാര്‍പ്പിനു ചുറ്റും ആധിയോടെ ഭീമന്‍ മണ്ടി നടന്നു. ഇടയ്ക്ക് ഉത്കണ്ഠാപൂര്‍വം മൂടി തുറന്നു നോക്കി; കായബലം പരീക്ഷിക്കുംപോല്‍ കായ്‌ക്കറികള്‍ വലിയ ചട്ടുകത്താല്‍ ഇളക്കിയിട്ടു. വെന്തു പാകമായപ്പോള്‍ രുചിക്കായി ഉപ്പും അല്പം തേങ്ങയും പിന്നെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയതൊക്കെയും വാരിവലിച്ചിട്ട് പാചകകര്‍മ്മം പൂര്‍ത്തിയാക്കി, വിഭവത്തിനു അവിയല്‍ എന്നു നാമകരണവും ചെയ്തു.

          ഉച്ചയൂണില്‍ പുതുവിഭവം രുചിച്ചിഷ്ടപ്പെട്ട വിരാടമഹാരാജാവും പരിവാരങ്ങളും വല്ലവന്റെ പാചകനൈപുണ്യത്തെ പ്രകീര്‍ത്തിച്ചു, പാരിതോഷികമായി നൂറു വരാഹന്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഇങ്ങനെയത്രേ അവിയലിന്റെ ജനനകഥ. കാലങ്ങള്‍ കടക്കവേ പല പാചകവിദഗ്ദ്ധരിലൂടെ കൈമറഞ്ഞു അവിയല്‍ ഇന്നു കാണുന്ന രുചിയിലും നിറത്തിലും ചേരുവകളുടെ ക്ലിപ്തയിലുമായി രൂപമാറ്റം സംഭവിച്ചു വന്നു. പിന്നീട് ദക്ഷിണേന്ത്യയിലേക്കുള്ള ആര്യന്മാരുടെ കടന്നു വരവോടെ അവിയല്‍ കേരളത്തിന്റെ തനതു വിഭവമായി മാറുകയും ചെയ്തുവെന്നു പറയപ്പെടുന്നു.

27/08/2011
===============================================================


എല്ലാവര്‍ക്കും ഐശ്വര്യസമൃദ്ധമായ ഓണാശംസകള്‍ നേര്‍ന്നു കൊണ്ട്

സ്നേഹപൂര്‍വ്വം